เมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม 2015 ทันตแพทย์ชาวอเมริกันจ่ายเงิน 50,000 เหรียญสหรัฐฯ เพื่อฆ่าสิงโตเซซิล
Cecil วัย 13 ปีถูกยิงด้วยหน้าไม้ซึ่งได้รับบาดเจ็บและเจ็บปวด ก่อนจะถูกฆ่าตายในอีกหลายชั่วโมงต่อมา โลกตอบสนองอย่างเข้าใจด้วยความขุ่นเคือง โดยการรายงานข่าวทั่วโลกและกระแสโซเชียลมีเดียแสดงให้เห็นว่าผู้คนรู้สึกหนักแน่นเพียงใดเกี่ยวกับการตายของเขา
ในช่วงเวลาของการถ่ายทำสตีฟ แม็คไอเวอร์ ซีอีโอของเรากล่าวว่า “ความโหดร้ายเบื้องหลังการกระทำนี้น่าวิตก ไม่เพียงแต่เซซิลถูกยิงด้วยธนูและลูกธนูเท่านั้น แต่ยังพบว่าเขายังมีชีวิตอยู่ในอีกหลายชั่วโมงต่อมาและถูกยิงด้วยปืน การเลี้ยงและการฆ่าสิงโตในนาม ‘บันเทิง’ จะต้องยุติลง สัตว์อยู่ในป่าและไม่ควรสนับสนุนอุตสาหกรรมที่สกปรกนี้”
สัตว์ป่าทุกตัวมีส่วนทำให้เกิดปฏิสัมพันธ์และพลวัตของประชากรและระบบนิเวศที่พวกมันอาศัยอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความภาคภูมิใจของสิงโต
ค่าใช้จ่ายที่แท้จริงของการล่าสิงโตของถ้วยรางวัล:
- การล่าถ้วยรางวัลทำลายสายสัมพันธ์ทางสังคมที่สำคัญต่อความภาคภูมิใจ การกำจัดสมาชิกคนหนึ่งทำให้เกิดความเครียด
- เมื่อผู้ชายที่มีอำนาจเหนือกว่าถูกฆ่า ความเย่อหยิ่งก็เปราะบางที่จะถูกโจมตีจากผู้ชายคนอื่นๆ ที่ต้องการครอบครอง
- การล่าสัตว์อาจเพิ่มการฆ่าลูกในความเย่อหยิ่งซึ่งอาจเป็นลูกหลานของชายผู้มีอำนาจเหนือที่เสียชีวิต
- เมื่อตัวเมียตกเป็นเป้า ถ้ามีลูก มีแนวโน้มจะตกเป็นเหยื่อของความอดอยากหรือถูกผู้ล่าฆ่า
Cecil พานักท่องเที่ยวจำนวนมากไปที่อุทยานแห่งชาติ Hwange ที่มีชื่อเสียงของซิมบับเว และได้รับการศึกษาโดยนักวิจัยที่มหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ดในช่วงเวลาที่เขาถ่ายทำ แต่การล่าถ้วยรางวัลส่งผลกระทบไปไกลกว่าสัตว์แต่ละตัวที่ถูกฆ่า เซซิลได้ร่วมกันนำความภาคภูมิใจสองคนที่มีสิงโตและลูกจำนวนมาก ซึ่งทุกคนจะได้รับผลกระทบจากการตายของเขา
การไล่ล่าถ้วยรางวัลยังคงเป็นเรื่องสำคัญ
แม้ว่าเรื่องราวของเซซิลจะทำให้ใจสลาย แต่ก็ไม่ใช่เหตุการณ์ที่โดดเดี่ยว สองปีต่อมา Xanda ลูกชายของ Cecil ซึ่งเป็นสิงโตอายุ 6 ขวบที่มีลูกหลายตัว ถูกนักล่าถ้วยรางวัลยิงเสียชีวิต นอกอุทยานแห่งชาติเดียวกันกับที่พ่อของเขาเสียชีวิต
จากการ ศึกษาของ Humane Society International (2021) สายพันธุ์ที่มาจากแหล่งกักขังที่พบมากที่สุดที่ส่งออกจากแอฟริกาใต้คือสิงโตแอฟริกัน คิดเป็น 58% ของจำนวนถ้วยรางวัลทั้งหมดที่ส่งออกไป ส่งออกถ้วยรางวัลสิงโตแอฟริการวมทั้งสิ้น 3,924 ชิ้น หรือเฉลี่ยปีละ 785 ชิ้น ส่งออกระหว่างปี 2557-2561
เงินตามล่าถ้วยรางวัลของแอฟริกาไปไหน?
เจ็ดปีหลังจากการเสียชีวิตของ Cecil เห็นได้ชัดว่าการล่าถ้วยรางวัลยังคงเป็นธุรกิจระดับโลกที่ร่ำรวยซึ่งซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังม่านควันของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและชุมชนในท้องถิ่น ตัวอย่างเช่น ในแอฟริกาใต้ ผลกำไรจากการค้าคิดเป็นสัดส่วนน้อยกว่า 2% ของเศรษฐกิจของประเทศ ทั้งๆ ที่มีการใช้ที่ดินประมาณ 21 ล้านเฮกตาร์ในการล่าถ้วยรางวัล
ผลกำไรทางเศรษฐกิจส่วนใหญ่ที่เกิดจากการตายของสัตว์ไม่ได้นำกลับไปสู่ชุมชนจริงที่อาศัยอยู่ร่วมกับสัตว์ป่า ที่ดินที่ใช้สำหรับล่าสัตว์สร้างผลกำไรน้อยกว่าที่ดินที่ใช้สำหรับการเกษตรหรือปศุสัตว์
การล่าสิงโตไม่ใช่การอนุรักษ์อย่างมีจริยธรรมหรือยั่งยืน
การล่าถ้วยรางวัลไม่ใช่แนวทางที่ยอมรับได้ในการพัฒนาและอนุรักษ์อย่างยั่งยืน
ควรทำการลงทุนในทางเลือกทางเศรษฐกิจอื่น ๆ ที่ไม่ทำให้ถึงตาย รวมทั้ง การท่องเที่ยว ที่เป็นมิตรกับสัตว์ป่า เพราะชีวิตของสัตว์ป่ามีค่ามากกว่าถ้วยรางวัลเสียอีก
การล่าถ้วยรางวัลถือว่าสัตว์ป่าเป็นทรัพยากรที่นำไปใช้เพื่อประโยชน์ทางการค้า แทนที่จะถือว่าสัตว์ป่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความรู้สึก มันล้าสมัยและไร้มนุษยธรรม สิงโตไม่ใช่ถ้วยรางวัล พวกเขาไม่ใช่ยา พวกเขาไม่ใช่ผู้ให้ความบันเทิง พวกเขาเป็นสัตว์ป่าที่มีสิทธิที่จะมีชีวิตป่า
